Geen zuivere koffie bij Starbucks
Als u vanochtend nog langs de Starbucks bent geweest
om een Pumpkin Spice Latte of een Flat White te halen, zal het u zijn
opgevallen dat het bedrijf behoorlijk hoge prijzen voor zijn koffies vraagt. Het
oordeel of die prijzen in verhouding staan tot de kwaliteit van de
gearomatiseerde koffies laat ik aan u over. Wat echter wel een punt van
discussie vormt is het recentelijke nieuws dat dat Starbucks belastingvoordelen
toegekend heeft gekregen van de Nederlandse Staat. In hoeverre is zo’n
toekenning eigenlijk moreel verantwoord? Voordat ik op deze vraag in kan gaan,
zal een en ander over deze zaak opgehelderd moeten worden.
Wat is er nu eigenlijk voorgevallen? Door afspraken
tussen Starbucks Nederland en de Nederlandse fiscus valt de winst van Starbucks
beduidend lager uit dan normaliter het geval zou zijn geweest en dientengevolge
betaalt Starbucks dus minder winstbelasting dan het eigenlijk zou moeten
betalen. Ten eerste koopt Starbucks Nederland zijn bonen in bij een Zwitserse
dochtermaatschappij voor een veel te hoge prijs, die verre van marktconform is.
Bovendien betaalt Starbucks royalty’s aan een zogenaamd brievenbusbedrijf (een
bedrijf zonder werknemers dat wordt beheerd door een trustkantoor)[1] in
Groot-Brittannië dat niet zouden stroken met de werkelijkheid. De Nederlandse
fiscus stond deze winstafboekingen toe en door genoemde praktijken wordt de
winstbelasting gedrukt.[2] Dit
lijkt tot de conclusie te leiden dat Starbucks een belastingvoordeel toekomt.
Volgens het Europese mededingingsrecht mogen landen
geen ongeoorloofde staatssteun geven aan bedrijven – dit is slechts toegestaan
in een zeer beperkt aantal gevallen. De Europese Commissie heeft de steun die
Nederland aan Starbucks heeft verleend als illegale staatssteun bestempeld. Margrethe
Vestager, de Deense Eurocommissaris voor Mededinging, stelt dat fiscale
afspraken die de belastingdruk van een onderneming kunstmatig laag houden niet
in lijn zijn met de Europese staatssteunregels.[3]
Staatssecretaris Eric Wiebes is verbaasd over het oordeel van de Commissie.[4]
Volgens het kabinet heeft Nederland wel in lijn met de richtlijnen van de organisatie
van ontwikkelde economieen (OESO) gehandeld en kan er dus getwist worden over
het feit of de door Nederland verleende staatssteun daadwerkelijk illegaal is
geweest.[5]
De Europese Commissie geeft in ieder geval een
duidelijk signaal af: zij vindt de praktijken van de Nederlandse fiscus
verwerpelijk. Het kabinet vindt daarentegen dat hem niets te verwijten valt.
Bovendien zorgt de deal ervoor dat Nederland een aantrekkelijk vestigingsland
is voor Starbucks, wat weer voor meer werkgelegenheid zorgt. Maar valt deze opvatting van het kabinet naar morele
maatstaven wel te verdedigen?
Oxfam Novib heeft al aangegeven zich achter het
oordeel van de Europese Commissie te scharen, zo verklaart de hulporganisatie
op haar site.[6]
Oxfam Novib voert als argument aan dat de EU een voorbeeld moet zijn voor de
rest van de wereld om belastingontwijking tegen te gaan. De organisatie zegt
dat wanneer grote bedrijven in derdewereldlanden belastingvoordelen toe worden
gekend, overheden veel geld mis lopen om de grote welvaartsverschillen in deze
landen tegen te gaan. Als de belastinginning in Europese landen – niet alleen
Nederland, maar ook Luxemburg en Ierland zijn door de Commissie op de vingers getikt
voor deals met bedrijven die niet door de beugel kunnen –al niet op orde is, hoe
zou de ongelijkheid in deze ‘minder geciviliseerde’ staten dan bestreden kunnen
worden?
De belastingdeal van de Nederlandse belastingdienst
met Starbucks komt er op neer dat Starbucks nagenoeg geen belasting betaalt.
Gunstig voor Starbucks natuurlijk, maar minder gunstig voor de Nederlandse
staatskas. Dit is logischerwijze lastig te verkopen aan burgers en bedrijven die wel keurig al hun
belasting afdragen, terwijl het ontzettend goed gaat met het bedrijf , dat van zijn
winst best wat belasting zou kunnen betalen en zou kunnen bijdragen aan het
publiek belang.[7]
Daar komt nog bij dat het toekennen van
belastingvoordelen – uiteraard – oneerlijk is tegenover andere bedrijven. Gevolg
hiervan kan zijn dat andere koffieketens met hoge belastingtarieven te maken
krijgen, terwijl Starbucks door de enorme aftrek van de winst nog amper een
belastbaar bedrag over houdt. Het nu al zo machtige concern krijgt zo de kans
zijn imperium nog meer uit te breiden. Zijn de meeste mensen in Nederland dan
niet van mening dat iedereen dezelfde kansen en voorwaarden verdient? Veel
mensen zullen het erover eens zijn dat hier sprake is van laakbaar gedrag. Elk
bedrijf zou op dezelfde manier en onder dezelfde voorwaarden behandeld moeten
worden, zodat de kansen eerlijk verdeeld blijven.
De fiscus had naar mijn mening dus beter moeten
weten. De afspraken met Starbucks, nog los van het juridische oordeel of er al
dan niet sprake is van illegale
staatssteun, hadden in moreel opzicht nooit gemaakt mogen worden. Zo blijkt
maar weer dat de Nederlandse handelsgeest veelal prevaleert boven morele
plichten, zoals het zijn van een voorbeeldland voor derdewereldlanden en het gelijk
behandelen van burgers en bedrijven die belasting betalen. De volgende keer dat
u dus weer in de rij bij de Starbucks staat, zullen de prijzen op het bord
boven de bar u nog hoger voorkomen dan vanochtend al het geval was. Slechts een
erg klein deel van de prijs die u betaalt zal worden afgedragen aan de
belastingdienst. Vraagt u zich dan af of de koffie het u eigenlijk wel (moreel)
waard is.
[1] C.
Banning en C. Driessen, Hoe Nederland een
belastingparadijs werd, NRCq, 11 juni 2014.
[2] R.
Giebels, Europese Commissie: Nederland
moet zich ‘schamen’ voor Starbucks-deal, De Volkskrant, 21 oktober 2015.
[3] C. van
der Veen, Afspraak fiscus met Starbucks
is verboden staatssteun, NRC, 21 oktober 2015.
[4] C. van
der Veen, Afspraak fiscus met Starbucks
is verboden staatssteun, NRC, 21 oktober 2015.
[5] L.
Berentsen, Starbucks-besluit getuigt van
fiscale expansiedrang, Het Financieele Dagblad, 22 oktober 2015.
[6] http://www.oxfamnovib.nl/Belastingvrije-Starbucks...
[7] K.
Schwarz, Opmars van Starbucks is niet te
stuiten, Trouw, 24 januari 2015.