Het bovenstaande lijkt voor de meeste hedendaagse studenten vanzelfsprekend. “Gebruik jolijt terwijl gij zijt in uwe jonge jaren” was toch het advies? Volgens de fiere student(e) past binnen dat plaatje het concept ‘trouwen’ niet. ‘Trouwen’ wordt überhaupt passé geacht. Het zou ouderwets, stereotyperend of iets anders zijn waardoor het niet in de huidige Zeitgeist past.

Gelukkig is er nog de enkeling die zich wél durft bloot te geven aan ware liefde en niet toegeeft aan meedeinen op de golven van kortstondig geluk. Voorspoed en een lang en gelukkig leven samen ligt immers in het verschiet… of toch niet? 

In de te bespreken casus staat een tweetal van de zojuist genoemde ‘enkeling’ centraal. Een jongen en een meisje trouwden, in de piek van hun nog prille levens, in beperkte gemeenschap van goederen. Hoewel ook dit stel hoogstwaarschijnlijk elkaar een lang en gelukkig leven samen hadden beloofd — in voor- én in tegenspoed —, mocht het niet baten. 

De vrouw heeft in de zomer van 2021 een verzoek ingediend bij de rechtbank Gelderland om de echtscheiding uit te spreken. Deze kwestie is snel afgehandeld; de rechtbank honoreert dit verzoek en gaat over tot de andere, meer praktische pijnpunten, zoals de verdeling van de inboedel. Waar de vrouw in kwestie onder meer de pannenset, het servies en het tosti-ijzer toekomt, komt de man toch wel als winnaar uit de bus: de tupperware-set (mét onderdelen) wordt aan hem toebedeeld. 

So far, so good. De rechter komt echter voor een wat lastigere horde te staan op het moment dat de studieschuld van de vrouw ter sprake komt. Mevrouw meent namelijk dat haar totale studieschuld (slechts €15.471,94) ook voor rekening dient te komen voor de man. Hopelijk bekruipt de oplettende lezer op dit punt een ongemakkelijk gevoel. Is dit wel zo rechtvaardig? De man meent van niet — zo ook de rechtbank. 

Voor het verdelen van de schuld, is vereist dat de schuld is ontstaan ten tijde van het huwelijk. De vrouw meent dat dat ook het geval is. Maandelijks heeft zij jarenlang een bedrag gekregen in de vorm van een ‘beurs’. Indien zij haar diploma zou halen, zou deze som kwijtgescholden worden. Net als het afdwingen van de tupperware-set is ook het halen van dit diploma haar spijtig genoeg niet gelukt. Hierdoor is het ontvangen bedrag niet kwijtgescholden. De vrouw is van mening dat om die reden de schuld pas is ontstaan op het moment dat zij besloot te stoppen met de opleiding. Deze beslissing nam de vrouw drie maanden nadat zij het huwelijk was aangegaan. 

Zoals gezegd, denkt de rechtbank hier anders over. Volgens de rechtbank gaat het hier namelijk om een ‘prestatiebeurs’, waarbij er een verplichting tot terugbetaling is onder opschortende voorwaarde. De opschortende voorwaarde is het halen van de diploma. Omdat mevrouw is gestopt met de opleiding en haar diploma derhalve niet heeft gehaald, is het enige wat dan overblijft een verplichting tot terugbetaling. Deze is al ontstaan tijdens de studie, vóór het gegeven ja-woord. Slechts voor de maanden dat zij het maandelijkse bedrag ontving én getrouwd was, komt de helft voor rekening van de man. Dit betrof slechts een totaal van drie maanden. 

Welke lessen kan de rechtenstudent(e) hieruit trekken? Een heleboel. Weet allereerst dat je een tupperware-set dient aan te schaffen vóór het aangaan van het huwelijk. Zo voorkom je immers dat dit een punt van geschil wordt en dat je, in het ergste geval, de set moet afstaan. Daarnaast is gebleken dat het opbouwen van een studieschuld slechts een nare streek is geweest van politiek Den Haag en dat je niet nóg meer gepakt kunt worden wanneer je in beperkte gemeenschap van goederen trouwt. Dit dient wel te gebeuren pas nadat je geliefde reeds is afgestudeerd. Anderzijds is het ook een mooie, doch slinkse wijze om van de helft van de studieschuld af te komen. Willens en wetens een huwelijk aangaan aan het begin van de studietijd met het doel de studieschuld te halveren, is niet erg kosjer en ik vraag mij dan ook af, of dit stand zou houden in de rechtbank. Er is echter maar één manier om daar achter te komen: durft u het experiment aan?